بعد از پیروزی انقلاب، کم کم افراد و گروه هایی که قلبلا با اسلام ناب محمدی (ص) میانه خوبی نداشتند، شروع به کجروی نمودند و آرام آرام نیات فکری خود را بیان می نمودند، تراوش های فکری که با رهنمودهای رهبر کبیر انقلاب سازگاری نداشت، همه آنها یا تفکری التقاطی داشتند و یا سرچشمه فکری آنها یا شرقی بود(تمام گروه های کمونیستی) و یا غربی بود.تا سال 63 تمام آنها زور خود را زدند تا به کمک حامیان شرقی و یا غربی حکومت نوپای جمهوری اسلامی را از بین ببرند. تا این فاصله زمانی از عمر جمهوری اسلامی ضربات زیادی به انقلاب مخصوصا مردم زدند بیش از بیست و پنجهزار از انقلاب شهید گرفتند. از نصرت الهی همه ناکام شدند. تا اینکه عده ای موج سوار انقلاب در سر سفره انقلاب زیاد فربه شدند، بطوریکه به صاحب عزت و اعتبار خود پشت نمودندو شروع به تحریف و تفسیر به رای بر علیه ریشه ها و بازوهای اصلی انقلاب نمودند.
خلاصه این شد تا دشمنان قسم خورده انقلاب به آنها اینطور پیغام دهد
"مقامات ارشد رژیم صهیونیستی در سال 88 آنان را سرمایه اسرائیل در ایران خواندند. "
وعده ای از خبرنگاران اصلاحطلب نیز به اسرئیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه برای نشان دادن اینکه واقعا سرمایه این عجنبی ها هستند، نوشتند"شورش هرج و مرج طلبانه علیه قانون در این کشور آمریکای لاتین (ونزوئلا)را با تظاهرات غیرقانونی حامیان موسوی در 25 خرداد ماه 88 مقایسه کردند"و امید. ت. در صفحه خود با انتشار تصاویری از تجمع شورشیان در ونزوئلا نوشت : «25 خرداد 88 هماکنون در ونزوئلا»
این گروه همانهایی هستند که وقتی کم در مقابل خواست و مطالبه مردم کم می آرند در هر بزنگاهی در انقلاب بیش از آنکه به دنبال حقیقتی باشند، بیشتر به دنبال عملیات روانی هستند و برای ادامه حیات سیاسی همه صحنه کشور را یک میز بزرگ جنگ روانی میبینند.